Podczas stosowania ofatumumabu skuteczność żywych atenuowanych lub inaktywowanych szczepionek może być zmniejszona. Dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania tych szczepionek z ofatumumabem. Jeśli w opinii lekarza jednoczesne zastosowanie tych produktów jest konieczne, należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka szczepienia pacjentów podczas leczenia ofatumumabem.
Pytania i odpowiedzi
-
Z czym nie łączyć ofatumumabu?
-
Czy ofatumumab to bezpieczny lek?
Ofatumumab to lek przeciwciał monoklonalnych, zatwierdzony do stosowania przez Europejską Agencję Leków. Jak każdy lek, może powodować działania niepożądane, ale ryzyko to musi być porównane z potencjalnymi korzyściami. Stosowanie ofatumumabu powinno odbywać się pod nadzorem lekarza, który będzie monitorował reakcje organizmu na lek.
-
Na co działa ofatumumab?
Ofatumumab to lek biologiczny, który skierowany jest przeciwko białku CD20, występującemu na powierzchni niektórych białych krwinek. Jest stosowany w terapii chorób autoimmunologicznych, takich jak stwardnienie rozsiane, oraz w leczeniu niektórych rodzajów białaczki i chłoniaków.
-
Czy można stosować ofatumumab u dzieci?
Ofatumumab jest przeciwciałem monoklonalnym stosowanym w leczeniu pewnych chorób autoimmunologicznych i nowotworów. Na podstawie dostępnych danych z Charakterystyki Produktu Leczniczego, lek ten nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.
-
Czy można stosować ofatumumab u osób starszych?
Ofatumumab może być stosowany u osób starszych, jednak z uwagi na niewielką liczbę pacjentów w wieku powyżej 65 lat badanych w trakcie badań klinicznych, stosowanie tego leku wymaga ostrożności. Należy dokonać indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka.
-
Czy ofatumumab uzależnia?
Nie, ofatumumab, który jest przeciwciałem monoklonalnym, nie powoduje uzależnienia. Jest używany do leczenia niektórych typów białaczki i chłoniaków. Przeznaczony jest do hamowania wzrostu nieprawidłowych komórek krwi poprzez wiązanie się z białkiem CD20 na powierzchni komórek. Nie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy.